گیت‌های امنیتی که در ورودی اماکن عمومی، سازمان‌ها و فرودگاه‌ها نصب می‌شوند، از نظر ساختار و فناوری کاملاً با دستگاه‌های ایکس‌ری بدن انسان تفاوت دارند.
گیت فلزیاب یا گیت بازرسی بدنی بر پایه‌ی میدان‌های الکترومغناطیسی ضعیف و بی‌ضرر عمل می‌کند.
این میدان‌ها در هنگام عبور فرد، هرگونه تغییر ناشی از وجود فلز را شناسایی می‌کنند و بلافاصله هشدار می‌دهند.
در نتیجه، این نوع گیت‌ها هیچ تصویری از بدن تولید نمی‌کنند و تابش خطرناکی هم به انسان ندارند.
در مقابل، دستگاه ایکس ری بدن انسان (Full Body X-Ray Scanner) از پرتوهای یونیزه‌کننده‌ی اشعه ایکس برای نفوذ از میان بافت‌های بدن و ایجاد تصویر داخلی استفاده می‌کند.
این فناوری قادر است ساختار درونی یا اشیای پنهان‌شده زیر لباس را نشان دهد، اما به دلیل ماهیت تابش یونیزه‌کننده، استفاده از آن برای اسکن بدن انسان نیازمند رعایت دقیق استانداردهای پزشکی و ایمنی پرتو است.
در حقیقت، سیستم‌های ایکس‌ری بدن انسان فقط در محیط‌های خاص و کنترل‌شده مانند فرودگاه‌های بین‌المللی یا مراکز امنیتی ویژه و با مجوزهای سخت‌گیرانه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
استفاده از چنین دستگاه‌هایی در ورودی‌های عمومی یا مکانهای پرتردد، نه تنها از نظر ایمنی توصیه نمی‌شود، بلکه در بسیاری از کشورها به دلایل قانونی و اخلاقی ممنوع است.
بنابراین، اگرچه در ظاهر ممکن است برخی افراد به اشتباه از اصطلاح «گیت ایکس ری» استفاده کنند، در واقع چنین چیزی در عمل وجود ندارد.
آنچه در ورودی‌ها دیده می‌شود، گیت فلزیاب یا گیت بازرسی بدنی است؛ دستگاهی ایمن، سریع و غیرتابشی که تنها وجود فلز را تشخیص می‌دهد، نه تصویر بدن انسان را.
در حالی که دستگاه‌های ایکس‌ری واقعی، برای اسکن اشیاء یا در شرایط خاص، بدن انسان طراحی شده‌اند و عملکرد و ایمنی آن‌ها در سطح کاملاً متفاوتی قرار دارد.
