دستگاه‌های تشخیص مایعات خطرناک، صرفاً برای شناسایی یک نوع ماده خاص طراحی نشده‌اند؛ بلکه قادر به کشف طیف وسیعی از مواد خطرناک هستند.
این توانایی گسترده، آن‌ها را به ابزاری چندمنظوره و بسیار مؤثر تبدیل کرده است.
در ادامه به برخی از مهم‌ترین مواردی که این دستگاه‌ها می‌توانند کشف کنند، اشاره می‌کنیم:
مواد منفجره مایع: این دستگاه‌ها با دقت بالایی می‌توانند ترکیباتی مانند نیتروگلیسیرین (Nitroglycerin)، هیدروژن پراکسید (Hydrogen Peroxide) و ترکیبات منفجره دست‌ساز مانند پراکسید استون (TATP) را شناسایی کنند.
این مواد به دلیل سهولت ساخت و پنهان‌سازی، تهدیدات جدی در حمل‌ونقل هوایی و عمومی محسوب می‌شوند.
مواد قابل اشتعال: از بنزین و نفت سفید گرفته تا الکل‌های صنعتی و حلال‌های قابل اشتعال، این دستگاه‌ها قادر به تشخیص مایعاتی هستند که می‌توانند در آتش‌افروزی و خرابکاری مورد استفاده قرار گیرند.
اسیدها و بازهای قوی: اسیدهایی مانند اسید سولفوریک (Sulfuric Acid) و هیدروکلریک اسید (Hydrochloric Acid) می‌توانند برای آسیب‌رسانی به افراد یا تخریب اموال استفاده شوند.
این دستگاه‌ها با تحلیل خواص دی‌الکتریک و ترکیب شیمیایی، وجود این مواد خورنده را تشخیص می‌دهند.
سموم شیمیایی: در سناریوهای حملات شیمیایی، مایعات سمی مانند ترکیبات سیانید (Cyanide) می‌توانند یک تهدید بزرگ باشند.
این دستگاه‌ها با استفاده از طیف‌سنجی، قادر به تشخیص این مواد و جلوگیری از انتشار آن‌ها هستند.
مواد مخدر مایع: در برخی موارد، این دستگاه‌ها می‌توانند مایعاتی را که برای حمل‌ونقل مخدر به صورت مایع (مانند کوکائین مایع) استفاده می‌شوند، شناسایی کنند.
به طور کلی، این دستگاه‌ها با اتکا به فناوری‌هایی مانند طیف‌سنجی رامان (Raman Spectroscopy) و طیف‌سنجی دی‌الکتریک (Dielectric Spectroscopy)، به جای تمرکز بر نام یک ماده، بر روی اثر انگشت مولکولی و خواص فیزیکی آن متمرکز می‌شوند.
این رویکرد به آن‌ها اجازه می‌دهد تا حتی مواد ناشناخته یا ترکیبات جدید را نیز با دقت بالایی تشخیص دهند.
