آیا راکت فلزیاب برای بدن انسان مضر است ؟

سوال: آیا راکت فلزیاب برای بدن انسان مضر است ؟ آیا راکت بازرسی بدنی برای انسان ضرر دارد؟

در دنیای امروز، امنیت به یکی از دغدغه‌های اصلی جوامع بشری تبدیل شده است.

به موازات پیشرفت فناوری، ابزارهای نوین و کارآمدی برای تأمین امنیت افراد و اماکن عمومی طراحی و به کار گرفته شده‌اند.

یکی از این ابزارها که به طور گسترده در ورودی اماکن حساسی مانند فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های قطار، مراکز دولتی، مدارس و حتی برخی رویدادهای بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرد، راکت فلزیاب است.

این ابزار بازرسی کارآمد، با هدف شناسایی اشیاء فلزی پنهان شده در پوشش افراد به کار می‌رود.

اما سوالی که برای بسیاری از مردم مطرح می‌شود این است که آیا بازرسی بدنی با آن‌ها می‌تواند برای سلامت انسان مضر باشد؟

در این مقاله، با نگاهی علمی و با استناد به منابع معتبر، به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

در ادامه با ما همراه شوید تا به پرسش آیا راکت فلزیاب برای بدن انسان مضر است ؟ پاسخی روشن دهیم.

برای درک بهتر اینکه آیا راکت فلزیاب می‌تواند برای بدن مضر باشد یا خیر، ابتدا باید با نحوه‌ی عملکرد آن آشنا شویم.

راکت‌ بازرسی بدنی بر پایه‌ی اصول الکترومغناطیس کار می‌کند.

این راکت دارای یک سیم‌پیچ فرستنده می‌باشد که یک میدان مغناطیسی متغیر با فرکانس پایین (معمولاً در محدوده‌ی چند کیلوهرتز) در اطراف خود ایجاد می‌کند.

هر زمان که این میدان مغناطیسی به یک شیء فلزی نزدیک می‌شود، جریان‌های گردابی در آن شیء فلزی القا می‌گردد.

این جریان‌های گردابی نیز به نوبه‌ی خود یک میدان مغناطیسی ثانویه تولید می‌کنند.

همچنین سیم‌پیچ دیگری به عنوان گیرنده در راکت فلزیاب عمل می‌کند، این میدان مغناطیسی ثانویه را تشخیص داده و  آن را پردازش می‌کند و وجود شیء فلزی را از طریق آلارم صوتی، نوری یا لرزشی به کاربر اطلاع می‌دهد.

نکته‌ی کلیدی در اینجا، نوع و شدت میدان الکترومغناطیسی تولید شده توسط این دستگاه‌ها است.

راکت‌های فلزیاب از امواج الکترومغناطیسی غیر یونیزان با فرکانس بسیار پایین (ELF) یا فرکانس پایین (LF) استفاده می‌کنند.

این دسته از امواج، انرژی کافی برای یونیزه کردن اتم‌ها و مولکول‌های بدن یعنی جدا کردن الکترون‌ها از آن‌ها و ایجاد آسیب مستقیم به DNA را ندارند، برخلاف امواج یونیزان مانند اشعه ایکس یا گاما.

عمده‌ی نگرانی‌ها در مورد اثرات سوء راکت‌های فلزیاب بر سلامت انسان، حول محور قرار گرفتن در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی (EMF) متمرکز است.

برخی افراد تصور می‌کنند که این میدان‌ها می‌توانند اثرات منفی بر سیستم عصبی، سلول‌ها و یا حتی باروری داشته باشند.

این نگرانی‌ها تا حدی قابل درک است، چرا که در دنیای مدرن، ما به طور روزمره در معرض انواع مختلفی از میدان‌های الکترومغناطیسی ناشی از تلفن‌های همراه، شبکه‌های بی‌سیم، دکل‌های برق و سایر وسایل الکتریکی قرار داریم.

با این حال، لازم است بین انواع مختلف میدان‌های الکترومغناطیسی و شدت آن‌ها تمایز قائل شویم.

همانطور که پیشتر اشاره شد، راکت‌های فلزیاب از میدان‌های با فرکانس بسیار پایین و شدت کم استفاده می‌کنند.

شدت میدان مغناطیسی تولید شده توسط این دستگاه‌ها به مراتب کمتر از حدودی است که توسط سازمان‌های بین‌المللی معتبر مانند سازمان بهداشت جهانی (WHO) و کمیسیون بین‌المللی محافظت در برابر پرتوهای غیر یونیزان (ICNIRP) به عنوان آستانه‌ی خطر برای سلامت انسان تعیین شده‌اند.

تحقیقات علمی گسترده‌ای در مورد اثرات میدان‌های الکترومغناطیسی با فرکانس پایین بر سلامت انسان انجام شده است.

بر اساس گزارش‌ها و دستورالعمل‌های منتشر شده توسط نهادهای معتبر بین‌المللی، شواهد قطعی و قانع‌کننده‌ای مبنی بر مضر بودن میدان‌های الکترومغناطیسی در سطوحی که توسط راکت‌های فلزیاب استاندارد تولید می‌شوند، برای عموم مردم وجود ندارد.

در ادامه چند نمونه را به عنوان مثال مطرح می‌کنیم:

«سازمان بهداشت جهانی»  (WHO)  در گزارش‌های متعدد خود تأکید کرده است که قرار گرفتن در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی با فرکانس پایین در زندگی روزمره، از جمله مواردی مانند استفاده از وسایل برقی خانگی و عبور از گیت‌های امنیتی، در صورتی که شدت این میدان‌ها در چارچوب استانداردهای بین‌المللی باشد، اثرات سوء شناخته‌شده‌ای بر سلامت ندارد.

«کمیسیون بین‌المللی محافظت در برابر پرتوهای غیر یونیزان»  (ICNIRP) که یک نهاد علمی مستقل و معتبر در سطح جهانی است، دستورالعمل‌هایی را برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی منتشر می‌کند.

این دستورالعمل‌ها بر پایه‌ی بررسی‌های جامع علمی از تمامی تحقیقات موجود تدوین می‌شوند.

دستگاه‌های راکت فلزیاب استاندارد به گونه‌ای طراحی و ساخته می‌شوند که شدت میدان تولیدی آن‌ها بسیار پایین‌تر از حدود مجاز تعیین شده توسط ICNIRP باشد.

یکی از منابع مهمی که به طور خاص به ایمنی دستگاه‌های امنیتی مانند فلزیاب‌ها پرداخته، «اداره غذا و داروی ایالات متحده » (FDA)  است.

FDA مسئول نظارت بر ایمنی بسیاری از دستگاه‌های الکترونیکی است.

این سازمان به طور کلی فلزیاب‌های مورد استفاده در فرودگاه‌ها و سایر اماکن عمومی را برای اکثر افراد، از جمله زنان باردار و افرادی که دارای دستگاه‌های پزشکی کاشتنی مانند ضربان‌ساز قلب (پیس‌میکر) هستند، ایمن می‌داند.

با این حال، به عنوان یک اقدام احتیاطی، به افرادی که دارای دستگاه‌های پزشکی کاشتنی هستند توصیه می‌شود که کارت شناسایی پزشکی خود را به مسئولین امنیتی نشان دهند و در صورت امکان، درخواست بازرسی دستی جایگزین را داشته باشند، هرچند که خطر تداخل قابل توجهی با عملکرد این دستگاه‌ها در اثر میدان ضعیف راکت فلزیاب بسیار کم ارزیابی می‌شود.

با وجود اینکه شواهد علمی گسترده حاکی از بی‌خطر بودن راکت‌های فلزیاب استاندارد برای عموم مردم است، مطالعاتی نیز به طور خاص بر روی ایمنی راکت‌های فلزیاب انجام شده است.

در ادامه چند نمونه از آن‌ها را برایتان شرح می‌دهیم:

تحقیقی که در مجله Physics in Medicine & Biology منتشر شده است، به ارزیابی میزان قرار گرفتن اپراتورها و افراد بازرسی‌شونده در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی ناشی از فلزیاب‌های دستی پرداخته است.

نتایج اینگونه تحقیقات عموماً نشان می‌دهد که سطوح تابش بسیار کمتر از محدودیت‌های ایمنی بین‌المللی است.

مقاله‌ای در وب‌سایت Health Physics Society (انجمن فیزیک بهداشت) ، که یک سازمان علمی و حرفه‌ای متمرکز بر حفاظت در برابر تشعشعات است، نیز به این موضوع پرداخته و بیان می‌کند که فلزیاب‌های مورد استفاده برای غربالگری امنیتی، میدان‌های مغناطیسی با فرکانس پایین و شدت کم تولید می‌کنند که خطر قابل توجهی برای سلامتی ایجاد نمی‌کنند.

آن‌ها همچنین اشاره می‌کنند که این میدان‌ها با میدان‌های مغناطیسی استاتیک زمین که دائماً در معرض آن هستیم، یا میدان‌های تولید شده توسط لوازم خانگی رایج، قابل مقایسه یا حتی ضعیف‌تر هستند.

برای درک بهتر شدت پایین میدان تولیدی توسط راکت فلزیاب، می‌توان آن را با سایر منابع میدان الکترومغناطیسی که در زندگی روزمره با آن‌ها مواجه هستیم، مقایسه کرد.

به عنوان مثال، میدان مغناطیسی تولید شده توسط یک سشوار یا جاروبرقی در فاصله‌ی نزدیک، می‌تواند به مراتب قوی‌تر از میدان تولیدی توسط یک راکت فلزیاب باشد.

حتی خطوط انتقال برق فشار قوی نیز میدان‌های الکترومغناطیسی با فرکانس پایین تولید می‌کنند که افراد ساکن در نزدیکی آن‌ها به طور مداوم در معرض آن قرار دارند.

با این وجود، بر اساس دانش کنونی، قرار گرفتن در معرض این سطوح از میدان‌های با فرکانس پایین، برای عموم مردم مضر تلقی نمی‌شود.

با بررسی جامع شواهد علمی موجود و با استناد به نظرات سازمان‌های معتبر بین‌المللی مانند سازمان بهداشت جهانی، کمیسیون بین‌المللی محافظت در برابر پرتوهای غیر یونیزان و اداره غذا و داروی ایالات متحده، می‌توان با اطمینان بالایی نتیجه گرفت که راکت‌های فلزیاب استاندارد که به طور صحیح مورد استفاده قرار می‌گیرند، برای بدن انسان مضر نیستند.

میدان‌های الکترومغناطیسی تولید شده توسط این دستگاه‌ها از نوع غیر یونیزان با فرکانس بسیار پایین و شدت کم هستند که به مراتب پایین‌تر از آستانه‌های خطر تعیین شده توسط مراجع ذی‌صلاح قرار دارند.

نگرانی‌های عمومی در مورد قرار گرفتن در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی قابل درک است، اما مهم است که این نگرانی‌ها بر پایه‌ی اطلاعات علمی و دقیق باشند و نه صرفاً تصورات یا اطلاعات نادرست.

علم امروز به ما می‌گوید که استفاده از راکت فلزیاب برای اهداف امنیتی، با در نظر گرفتن منافع قابل توجهی که در شناسایی تهدیدات و حفظ جان انسان‌ها دارد، یک اقدام ایمن و ضروری است.

همانند بسیاری از فناوری‌های دیگر، استفاده‌ی صحیح و رعایت استانداردهای تعیین شده، کلید بهره‌مندی از مزایا و به حداقل رساندن هرگونه ریسک احتمالی (هرچند ناچیز) است.

در نهایت، می‌توان گفت که فواید امنیتی حاصل از به‌کارگیری راکت‌های فلزیاب به مراتب بیشتر از هرگونه نگرانی تایید نشده در مورد سلامت آن‌ها است و شهروندان می‌توانند با خیال راحت از کنار این دستگاه‌ها عبور کرده و یا تحت بازرسی با آن‌ها قرار گیرند.

امیدوارم توانسته باشیم پاسخ کامل و جامعی به سوال آیا راکت فلزیاب برای بدن انسان مضر است ؟ داده باشیم.